جرم نورانی

چو اند آید یارم، چه خوش بود به خدا...

دلم  برای حضورت بهانه می گیرد ..

این چنین آغشته شد عشق تو با آب و گلم، که در دست های ِ عرق کرده ات -مان -  خود را نمی یابم.

ذوب می کنی کف دست من، جرم نورانی عشق را ...