پشیمانی

گاهی دل آدم میگیرد از بیان کردن...و پشیمان میشود از اینکه ب چ منظور بر زبان آورده است آنچه را که فقط برای او سرافکندگی ب بار میاورد...

و چ زیبا گفت معصوم که بزرگترین گناهان اقرار ب گناه است ... و من با اندکی تغییر همیشه در گوشم خواهم آویخت که بزرگترین حسرت ها در اقرار ها نهفته است...

کاش میشد زبان را بست و فقط نگاه کرد ب زیباترین خلقت هستی و صد افسوس که زبان حال مجال همه چیز را از انسان میگیرد...

خداوندا...شرایطی میخواهم که بتوانم.تمام حرف های این چنساله ام را بزنم ب ان که عمری کنار من خواهد ماند بی انکه اعمال ارادی و غیر ارادی او پس از سخنانم مایوسم کند ار هر انچه که گفتم و اقرار کردم...

خسته زِ شرایط...