نسیم

_{بعضی آدمها این طورند، یک لحظه تنه ات به تنه شان بخورد، روح نفس تازه می کند... انگار که در داغ تابستان، نسیم خنک وزیده باشد :)} 

_{روزهایم را با زبان خواندن و نوشتن می گذرانم، و روزه نگرفتن. گاها بی حواس انگلیسی حرف می زنم، شب ها خواب های زبان اصلی می بینم، افکارم را به قالب زبان بیگانه در می آورم و دارم بازی می کنم با انگلیسی. همیشه توی این بیست و چند سال ناقابل عمرم، هدفمند بودن را پسندیده ام، (هر چند خیلی وقت ها فقط پسندیده ام بی هیچ عملی )، و وقت درخشان را تباه کرده ام، اما گمان دارم زندگانی با تلاش رنگ می گیرد.}

 _{منتها هراسی ست که مرا رها نمی کند، هراس تک بعدی شدن و تک ساحتی ماندن. می ترسم سخت خواندن برای امتحان زبان، تمرکز همه جانبه روی کنکور، غرق شدن توی پروژه ی کارشناسی، مرا به دوره ای ببرد که یک هفته شود و من هیچ شعری نخوانده باشم ... هیچ گوشه ای از ذهنم درگیر ِ واجبات دیگرم نگردد، مثنوی نرفته باشم، نماز نخوانده باشم...}

_{امروز با استاد عزیز چند دقیقه ای چت کردم. (واو، تجربه ی بی نظیر ! پارسال افطار با استاد، امسال چت کردن با استاد! ) استاد به من گفت برنامه ریزی ام را دقیق تر کنم، روی ابعاد دیگر و کارهای دیگر و نیاز های دیگر... قدم به قدم کوچک و کوچک تمرکز کنم روی مطالعات جنبی. (گمان می کردم استاد بگوید مطالعات جانبی نیازی نیست و بیشتر خودشناسی ارجح است، چونان که سابق گفته بود. )}

_{او پیشنهاد داد که با استاد و بچه های مثنوی، درباره ی علی(ع) بخوانیم. سیری در نهج البلاغه، انسان کامل ... استاد شهید مطهری را دوست می دارد. هر چند من هیچ وقت با کتاب هایش ارتباط زیادی نگرفته ام. اما گمانم پیشنهاد خوبی باشد. اگر این فکر خفه ام نمی کرد که مزاحم اوقات شبانگاهی استاد هستم، درباره ی ملاصدرا هم از او می پرسیدم... می گفتم استاد، می شود یک مکتب را به ما معرفی کنید که به ابعاد عارفانه ی ما شکل  فلسفی تری بدهد؟ می شود عارفی را معرفی کنید که برای خدمت به خلق خدا برنامه داشته باشد؟ که بجز تامل در خود، به من نشان دهد چطور باید بین خود و دیگران، تعامل و تعادل برقرار کنم ؟} 

_{حیف که رویم نمی شود استاد ... وگرنه اجازه نمی دادم از پای تلگرامتان بلند شوید، انقدر که حرف هست...}